Τα πράγματα στη χώρα πάνε όπως πάει ο δρόμος στη Ζάβιτσα, κατά πως συνήθιζαν, αλλά και ακόμη συνηθίζουν, να λένε στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, χάλια μαύρα δηλαδή. Φαντάσου ότι η Ζάβιτσα άλλαξε όνομα το 1927 και έγινε Αρχοντοχώρι Ξηρομέρου για να μην συγχέεται στο συλλογικό υποσυνείδητο ο αρχοντικός αυτός τόπος με τον παληόδρομο.
Το Άκτιο-Αμβρακία κινδύνευσε να καταντήσει, από άποψη φήμης, χειρότερο κι απ’ τον δρόμο της Ζάβιτσας. Ένα έργο που δημοπρατήθηκε το 2009 σε τέσσερεις εργολαβίες. Τον Μάρτιο του 2010 υπογράφηκαν οι συμβάσεις, με σχεδιασμό να παραδοθεί το έργο το 2013.
Η ανάδοχος εταιρεία κηρύχθηκε έκπτωτη τον Μάιο του 2013 στις 2 από τις 4 εργολαβίες, στη συνέχεια ήρθη η έκπτωσή της τον Αύγουστο, για να κηρυχθεί ξανά έκπτωτη τον Μάιο του 2014. Ο ανάδοχος κηρύχθηκε έκπτωτος άλλες τρεις φορές για τη μία εργολαβία. Στα τέλη του 2014 δόθηκαν άλλες δύο παρατάσεις και κάπου, σε όλο αυτό το διάστημα, πίεζα -θυμάμαι- τον τότε υφυπουργό κ. Καλογιάννη να ξεμπερδεύουμε μ’ αυτή την ιλαροτραγωδία. Το 2016 δόθηκε νέα παράταση στις 4 εργολαβίες. Το 2017 αποφασίσθηκε να συνεχισθεί η μία εργολαβία και οι υπόλοιπες τρείς να συμπτυχθούν σε μία εργολαβία «σκούπα». Ακολούθησε προσφυγή κατά των αναδόχων της «σκούπας» (για συγκρότηση καρτέλ), που έγινε δεκτή. Τον Απρίλιο του 2019 παραδόθηκαν απ’ την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ 15 χιλιόμετρα της 1ης εργολαβίας.
Όλα αυτά τα χρόνια, τα δικαστήρια δούλευαν περισσότερο από τα εργοτάξια, αλλά με την ανάληψη της διακυβέρνησης απ΄ την ΝΔ και του υπουργείου από τον κ. Καραμανλή, ξέσπασε μια βεντέτα με τον κ. Εμφιετζόγλου με νέες προσφυγές, η οποία έληξε έναν χρόνο μετά (και αφού το ΣτΕ ακύρωσε αποφάσεις του κ. Καραμανλή), με την υπογραφή νέας σύμβασης.
Αυτή είναι μια απολύτως κωδικοποιημένη αναδρομή, διότι χρειάζεται ένας τόμος για να περιγράψει κανείς την περιπέτεια ενός έργου, που το 2015 έμοιαζε παρατημένο στην τύχη του και συμπύκνωνε εύγλωττα το ελληνικό παράδοξο στα δημόσια έργα. Αυτό το παράδοξο έρχεται να υπενθυμίσει η πρόσφατη δήλωση του Κ. Καραμανλή, ο οποίος ωσάν να μην γνωρίζει την πορεία του στοιχειωμένου έργου, έρχεται να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να πανηγυρίσει, ότι σύμφωνα με το νέο χρονοδιάγραμμα, το έργο θα τελειώσει το 2023. Ίσα που θα προλάβουμε να μη μας ζητήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση να γυρίσουμε πίσω τα λεφτά.
Είμαστε για τα πανηγύρια, δηλαδή, αν όχι για τα Ρέθα, όπως έλεγαν παληότερα πάλι στην ιδιαίτερη πατρίδα μας. Σκέτη τρέλλα.
Πετάει τη σκούφια του ο υπουργός μπροστά σ’ ένα έργο που αποτελεί τον οδικό χάρτη του πώς δεν πρέπει να γίνονται τα δημόσια έργα. Να τα χρυσοπληρώνεις και να μην τελειώνουν ή να τελειώνουν λίγο πριν μας τραβήξει το αυτί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Επί συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ο τότε υπουργός κ. Χρυσοχοΐδης μου είχε δώσει επισήμως στη Βουλή ημερομηνία που θα τελείωνε το έργο. Επί συγκυβέρνησης, επαναλαμβάνω. Και τώρα ο κ Καραμανλής πανηγυρίζει για το 2023 και του φταίει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ !
Αντί να βγουν τα αναγκαία συμπεράσματα ώστε να μην επαναλαμβάνεται η ίδια πρακτική στα δημόσια έργα και να κερδίζουμε σε χρόνο, χρήμα και ποιότητα στα έργα. Πάνω απ’ όλα να μην χάνονται ανθρώπινες ζωές σε δρόμους-καρμανιόλες.
