(Βούλα Δελαπόρτα (Kουτιβή)-Βαγγέλης και Αλέκος)
Στο μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου πηγαίναμε με τα πόδια απο το σκορδοχώρι ακολουθώντας τους δικούς μας, ανεβαίναμε στα Μπουρδουβαλέικα μετά περνάγαμε τα Ταμπακελέικα και ακολουθούσαμε το μονοπάτι ανάμεσα στις σχοινάρες περνώντας και από το εκκλησάκι της Παναγίας και στην συνέχεια μπαίναμε στην περιοχή του Αγίου που πρωτοαντικρίζαμε πάνω στο βράχο «το πάτημα του αλόγου» του Αγίου Δημητρίου και στην συνέχεια φθάνανε στο Μοναστήρι.
Πολλές γυναίκες τοχαν τάμα και ανέβαιναν ξυπόλυτες, πηγαίναμε αποβραδύς, πολλές φορές και κοιμόμασταν στα κελιά της μονής.
Τα κελιά είχαν και μια ονομασία όπως (τα κανδηλιώτικα) ερχόνταν από την Κανδήλα εκεί.
Πίσω στον Άγιο Δημήτριο υπάρχει κολλημένο στο ιερό ένα πιάτο και δίπλα ένας τεράστιος βράχος που κατά παράδοση λέγεται, όταν έφτιαναν οι μαστόροι τον άγιο κύλισε ο τεράστιος βράχος ανάμεσα εκεί που τρώγανε και πέταξε το πιάτο και κόλλησε στο ιερό της εκκλησίας.
Υπάρχουν πολλές παραδόσεις που μεταδόθηκαν από στόμα σε στόμα.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΡΟ
